Te pas en te onpas wordt er gesproken over kwetsbare mensen. Wat zijn dan kwetsbare mensen? Ik krijg de indruk dat het regelmatig gekwetste mensen zijn die zich als een soort ridder opwerpen voor de kwetsbare mensen. Wat zeg je eigenlijk over anderen als je ze kwetsbaar noemt? Willen ze wel kwetsbaar genoemd worden? Wie bepaalt wanneer iemand kwetsbaar is? Zijn we allemaal op enig vlak niet kwetsbaar, we kunnen namelijk geraakt/gekwetst worden. Ik was een keer bij een lezing van een man van 74 jaar, hij werd er knettergek van, die stempel, alsof je ‘infantiel’ bent. Dat waren zijn woorden. Omdat ik 74 ben en kwalen heb, ben ik ineens een kwetsbare oudere, ik sta hier verdorie een lezing te houden, wat nou kwetsbaar.
Die lezing, al 10 jaar terug, heeft mij geraakt. Waarom stoppen wij mensen in hokjes? Ik heb een goede vriendin, zij schrijft een boek, haar zoveelste boek, zij leeft met een beperking en is dus kwetsbaar volgens de norm. Wat een nonsens, zij schrijft haar boek over gelukkig zijn. Onbeperkt gelukkig met een beperking is de titel! Zij maakt regelmatig mee dat mensen haar zielig vinden, mensen wat zeg je dan eigenlijk tegen haar? Zij wil hier aandacht voor en schrijft daarom haar boek. Op Onbeperkt gelukkig met een beperking, kan je haar volgen!
Als je iemand anders kwetsbaar vindt dan zegt dat iets over je persoonlijke kijk op het leven. Ofwel je bent zelf zo gekwetst en voelt dat je als ridder te paard moet gaan omdat er nooit iemand is geweest die voor jou heeft gezorgd of voor je is opgekomen. Ofwel je voelt je beter dan anderen en mag hen kwetsbaar noemen. Beide vind ik respectloos. Wie ben jij om de ander in een hok te plaatsen en iets van ze te vinden? Of om als ridder te paard ze te komen redden? Willen ze dat we, door jouw gered worden?
Wat is nu mooier dan de keuze te hebben om geraakt te worden? Ik ben regelmatig zeer kwetsbaar, love it! Maar ik wil niet in een hokje omdat ik een ingewikkelde jeugd heb gehad, of omdat ik een bepaalde leeftijd heb. Maar vooral niet om betuttelt te worden door iemand anders die voor mij bepaalt dat ik kwetsbaar ben.
Als jij je eigen ‘demonen’ hebt aangekeken en je bewust bent van jouw rol in je leven. Je besluit dat je vandaag leeft en morgen een mooier leven kunt creëeren, zorg dan heel goed voor jezelf en ontneem iemand anders zijn leven en proces niet door ze in een hokje te plaatsen. En realiseer je heel goed dat als jij iemand kwetsbaar, zielig of wat dan ook vindt dat dit alles over jouw zegt en niets over de ander.
Tsja en dan last but not least, deze blog zegt dus alles over mij en is niet de waarheid, slechts mijn weerspiegeling van de waarheid. Oh ja en ik vind zorgen voor anderen ook heel fijn, maar dat is toch echt wat anders
?.
Liefs Athilde
ps reacties vind ik natuurlijk heel tof…..