Vanmorgen tijdens mijn sportrondje viel het me op hoe ‘wij’ met elkaar omgaan. Dit is me al veel vaker opgevallen trouwens, heel bijzonder! Zodra er iemand ziek is, weten ‘wij’ wel hoe dat komt en wat je moet doen….. Er was een dame die lange tijd ziek was en niet heeft kunnen werken, althans dat maakte ik uit het verhaal op. Ze kreeg algeheel medelijden, ach en wee, poeh zwaar en ja nou het is toch allemaal wat.
Vervolgens kreeg de maatschappij de schuld. Ja nu voelde ik me toch enigszins aangesproken, ik ben ben tenslotte ook onderdeel van ‘de maatschappij’. Als de maatschappij niet zo zou zijn dan was zij niet ziek geworden. Nou toen raakte ik #lichtgeirriteerd, hoezo? Wat kan ik er nu aan doen dat zij geen grenzen kan aangeven? “De maatschappij’ legt druk op, ‘de maatschappij’ wil dat we 40 uur werken, ‘de maatschappij’ wil dat we moeder worden en fulltime blijven werken, ‘de maatschappij’ wil dat we hippe trendy kleding dragen, ‘de maatschappij’ wil dat enz.enz Nou ik ben ‘de maatschappij’ en van mij hoeft niemand iets te doen wat hij/zij niet wil! Sterker nog dat raad ik ten zeerste af, daar wordt je namelijk doodongelukkig van en uiteindelijk zelfs ziek.
En als je langdurig ziek bent dan kost je ‘de maatschappij’ veel geld, je ontneemt iemand een baan enz. Dat vind ‘de maatschappij’ ik dus een mooie jammer! Kijk iedereen kan ziek worden en daar wil ik graag voor zorgen en aan bijdragen. Maar als ik vervolgens ook nog de schuld krijg van het ziek zijn, Ik ben tenslotte ook een onderdeel van ‘ de maatschappij’ dan pas ik ervoor!
Waarom zegt niemand tegen de dame in kwestie dat het heel legitiem is om je grenzen aan te geven en goed voor jezelf te zorgen? In plaats met haar mee jammeren en ‘de schuld’ buiten haarzelf te leggen? Schiet de dame hier iets mee op, schieten wij er iets mee op? Zo jammer dat we als iets niet lekker gaat altijd direct de oorzaak buiten onszelf willen leggen. Slappe hap vind ik dat! Je hebt altijd een keus, er staat niemand met een pistool tegen je hoofd te vertellen dat jij fijn mee moet doen in de ‘ratrace’. Dat zijn pure eigen keuzes. Oh ja Athilde, jij hebt makkelijk praten, hoezo? En zo jammer dat we mensen niet helpen om dat in te zien maar dat er velen zijn die dit koesteren en pamperen om vervolgens de oorzaak elders leggen…. Neem je verantwoording want het is jouw leven…..Hou van jezelf en hou van je leven, maak keuzes het is zo de ‘moeite’ waard
“de maatschappij’
Athilde